Biblia Leopolity (Szarffenbergowska) jest pierwszym drukowanym polskim przekładem zarówno Starego jak i Nowego Testamentu, została wydana w 1561 r. przez krakowską oficynę Dziedziców Marka Szarffenberga. Dedykowano ją królowi Zygmuntowi Augustowi i przez 38 lat, do czasu wydania Biblii Wujka, była jedynym katolickim przekładem Pisma w języku polskim. Nazwisko tłumacza na język polski jest nieznane, lecz wiadomo, że przed drugim wydaniem z 1575 r. poprawki do tłumaczenia wprowadził ks. Jan Nicz ze Lwowa. I to od jego pseudonimu - Leopolita czyli Lwowianin, wzięła się potoczna nazwa tej Biblii. Biblię Leopolity, której prawdziwy i pełny tytuł brzmi Kxięgi Stharego y Nowego Zakonu na Polski ięzyk z pilnośćią według Láćińskiey Bibliey od Kośćiołá Krześćiáńskiego powssechnego przyięthey, zdobią 284 drzeworyty obrazujące różne sceny biblijne. Egzemplarz w zbiorach Muzeum to trzecie wydanie z roku 1577 r. Nosił ślady niewłaściwego, intensywnego użytkowania: karty były mocno zabrudzone, ze śladami różnorodnych zalań, resztek pokarmów, wosku, owadów, błota i atramentu.

Autor: Adam Knura